Sizce dünyayı, dünyanızdan ayıran şey nedir? Ya da yaşamı ölümden ayıran o kısa çizgi tam olarak ne? Şu an gerçekten yaşıyor muyuz yoksa kafamızın içindeki simülasyonun bir parçası mıyız? Nesnel yargılarımızı nesnel yapan aslında bir çok insanın öznel yargısının bir standartta birleşmesi değil midir? Ya da bu sefer harbiden güzel mi sallıyorum, bilmiyorum. Fakat bildiğim bir şey varsa yaşanılacak en berbat nesilde yaşadığımız. Kaç büyüğümle muhabbete girdim, her biri diyor ki eskisi gibi değil insanlar. Büyüdü şu koca kent. Tüm ülkenin yarısı dolmuş bir İstanbul'a, almış başını gidiyor herkes. Evet belkide bu yüzden güvenemiyor kimse kimseye. Ve belkide bu yüzden insanlar su içer gibi kazık atıyor, üzüyor birbirini. Bu yüzden bir insanı kolayca silebiliyor ve amaan başka insan mı kalmadı koca dünyada diyor. Bu yüzden sanki bir daha neredee göreceğim bu dallamayı deyip çıkarcılık peşine koşuyor, yeri geliyor dolandırıyor. Nimet bakımından 10/10 bir devirde iken insanlık bakımından 100 kişiden bir dost çıksa şükrediyorsun. Çıldırmış bu insanlar... Bir kasaba samimiyeti artık hayalden de öte olmuş. Komşum boş ver paran yoksa sonra verirsin samimiyeti sanki dünyadan çalınmış. Millet samimiyetten çıkmış artık, paranın resmiyetine girmiş herkes. Anlamıyorum herkes sever parayı da kim ne diye bir yoksuldan tepeden tırnağa yararlanır? Adaletsizliğin şu safhaya geldiği dünyada ölüm tatlı geliyor. Ve en kötüsü de bende bu insanların bir parçasıyım. Hepimiz. Hepimiz ve istemsizce. Bilinçaltımıza yön vermekte görevli olan bilincimiz bile şaşıyor şu devirde. Koyun sürüsü misali ayrılmışız ovamızdan. Gidiyoruz bir kıyamete. Sonumuz hayrola...
Devamı »
