Nargile içen ve bundan keyif alan bir insan olduğumdan mı bilmiyorum ama soğuk havalarda konuşurken ya da üflediğimizde çıkan nargile dumanımsı hava her daim çok hoşuma gitmiştir. Yağmurda ıslanmanın bana verdiği keyif ile nargile arasında bağlantı kuramıyorum
-şaşılası bir durum değil-.
Aslında hayat böyle bir oyun, bağlantı kurarak ilerlediğimiz bir oyun. Bir şeyleri bir şeyler ile ilişkilendirince, anlamlandırmak kolaylaşıyor. Daha anlamlı oluyorlar. Belki de o dumanımsı havanın benim zihnimde anlamlı olmasının tek sebebi;nargile dumanı çağrısımı yapması. Belki de değil. Çocukluğumu net hatırlasam bu saçma ve gereksiz denklemden çabucak sıyrılabilirdim. Eğer nargile günleri öncesi o şey anlamlı ise nargile onu anlamlandırdı diyemezdim çünkü o zamanlar nargile ile tanışıklığım yoktu. Bu saçma şey(bağıntı) neden zihnimi meşgul ediyor, bir yandan merak ediyor öbür yandan cevabı biliyorum
-cevabını bildiğim sorular sormayı çok severim-. O kadar çok ciddi konu var ki. Üzerine düşünüp dertlenecek esaslı konular. Bir ülkenin geleceği, okumayan bir nesil, telefonunu bir saniye bulamasa kalbi yerinde yokmuşçasına panikleyen koskoca bir insan topluluğu. Bunları düşünmek yerine o saçma bağlantı ile didişmek daha huzur verici. Christopher Nolan, o hayran olduğumuz filmlerin yapımcısı, Ferrari kullanıyor olsa kıskanır ve aynısını kendimiz için isteriz. Ama bu adam herkesi içine çeken bataklığa girmeyip cep telefonu kullanmadığında, onun bu zihinsel olgunluğu kimse tarafından kıskanılmaz. Ve insanların anlamakta güçlük çektiği en temel şey şu; o zihinsel olgunluğun bir çeşidine ulaşmadan, herkesin hayran olduğu işler yapılmıyor. Teknolojinin sınırsız nimetlerinden yararlanmayalım demiyorum. Bu insanlar telefonu tüm gün aptalca işler, oyun oynamak vesaireden ibaret sanmasa ve şu aygıt ile okuyabileceği kitaplara, faydalanabileceği araştırmalara yönelse zaten bu yazıyı yazma gereği duymam. Ve bu arada her ne kadar telefondan büyük kütüphanelere erişebiliyor da olsak, kitap kokmayan bir kütüphane ne kadar kütüphane olabilir ki?
-şaşılası bir durum değil-.
Aslında hayat böyle bir oyun, bağlantı kurarak ilerlediğimiz bir oyun. Bir şeyleri bir şeyler ile ilişkilendirince, anlamlandırmak kolaylaşıyor. Daha anlamlı oluyorlar. Belki de o dumanımsı havanın benim zihnimde anlamlı olmasının tek sebebi;nargile dumanı çağrısımı yapması. Belki de değil. Çocukluğumu net hatırlasam bu saçma ve gereksiz denklemden çabucak sıyrılabilirdim. Eğer nargile günleri öncesi o şey anlamlı ise nargile onu anlamlandırdı diyemezdim çünkü o zamanlar nargile ile tanışıklığım yoktu. Bu saçma şey(bağıntı) neden zihnimi meşgul ediyor, bir yandan merak ediyor öbür yandan cevabı biliyorum
-cevabını bildiğim sorular sormayı çok severim-. O kadar çok ciddi konu var ki. Üzerine düşünüp dertlenecek esaslı konular. Bir ülkenin geleceği, okumayan bir nesil, telefonunu bir saniye bulamasa kalbi yerinde yokmuşçasına panikleyen koskoca bir insan topluluğu. Bunları düşünmek yerine o saçma bağlantı ile didişmek daha huzur verici. Christopher Nolan, o hayran olduğumuz filmlerin yapımcısı, Ferrari kullanıyor olsa kıskanır ve aynısını kendimiz için isteriz. Ama bu adam herkesi içine çeken bataklığa girmeyip cep telefonu kullanmadığında, onun bu zihinsel olgunluğu kimse tarafından kıskanılmaz. Ve insanların anlamakta güçlük çektiği en temel şey şu; o zihinsel olgunluğun bir çeşidine ulaşmadan, herkesin hayran olduğu işler yapılmıyor. Teknolojinin sınırsız nimetlerinden yararlanmayalım demiyorum. Bu insanlar telefonu tüm gün aptalca işler, oyun oynamak vesaireden ibaret sanmasa ve şu aygıt ile okuyabileceği kitaplara, faydalanabileceği araştırmalara yönelse zaten bu yazıyı yazma gereği duymam. Ve bu arada her ne kadar telefondan büyük kütüphanelere erişebiliyor da olsak, kitap kokmayan bir kütüphane ne kadar kütüphane olabilir ki?
Evet gerçekten düşünücek ciddi konular var. Son zamanlarda ülkemizin geleceği için korkuyordum ama sanırım bizi kurtarıcak kişiler şuan yetişiyor ^-^ ve nargile içme zararlı , bedenimiz bize emanet unutma -_- bende çok seviyorum o buharı ,banada sıcak çikolatadan çıkan dumanı hatırlatır soğuk havada onu hatırlayınca içim ısınır sanırım ondan seviyorum. Ama bir sebebim olmasada sevebilirdim herhalde, insan nedensizde sevebilir demi ? ^-^ cidden böylesi daha rahatlatıcıymış küçük meseleler hakkında düşünmek. kafamı rahatlattığın bu kısa süre için sana borçluyum sanırım , teşekkürler... ^-^
YanıtlaSilSevgili Adsız, öncelikle beni düşündüğün için teşekkür ediyorum, ama ben yeşilay başkanından nargilesine köz isteyecek bir adamım. Ve soğuk havalarda içimizi ısıtan şeylerin güzel olduğu konusunda yaptığın çıkarıma dibine kadar katılıyorum. Fiziksel bir şey değil, bazen bir gülümseme içimizi ısıtır ve paha biçilemez. Bana bir şey borçlu değilsin, biz insanların hayatına karışmak, temas etmek, faydalı olabilmek için yazıyoruz. Az çok olabiliyorsak; ne mutlu bize.
SilAslında bir adım var ama gizem iyidir öyle kalsın ^-^ nargile iç ama ölme diyeyim o zaman belki soğuk bir havada gülüşünle içini ısıtmayı bekleyen birileri vardır onlar adına üzülürüm. Hayatıma karışmanı sevdim yeni yazılarını merakla bekliyorum.
YanıtlaSil