Berke'nin "Furkan neden yazı atmıyorsun?" sorusu beni bu yazıyı paylaşmaya itti. Iyi seyirler, pardon iyi okumalar. Iyi okumalar da yakışıklı bir kelime değil ama neyse;
Mektuplaşarak da sarılabilirdik ve bu günah olmazdı; çünkü biz, düşündüklerimizden, hissettiklerimizden değil, yaptıklarımızdan sorumluyuz. Bir mektupla bana sarılabilirdin ve ben bunu iliklerime kadar hissedebilirdim. Ah, keşke şu devirde 'mektuplaşma' değeri, kavramı hâlâ yaşıyor olsaydı. Ah, bana bir mektup yazsaydın ve biraz sen koksaydı o mektup. Düşüncelerin, baharı getirmiş olsaydı, çiçek açsaydı, çiçekler düşüncelerin kadar güzel koksaydı. Sen beni sevseydin, ve ben şairlikten, yazarlıktan elimi eteğimi çekseydim; ben, sevildikçe şiir olsaydım. sen beni seversen ben şiir olurum, söz. Beni sev, yalnızca senin okuyacağın bir şiir olayım. Hem, senin sesinde gökyüzü var, uçan kuşlar, zamana karşı koyamayıp kayan yıldızlar var, İsmail abinin gemisi sesinde ve ben o gemiyi bekliyorum. Yıldızlar kayıyor ve sesini diliyorum. Güzel bir sesin var, içimde bir ressam ayaklanır sesini duyunca; gökkuşağı renklerinin hepsini içine almış, renklerin birbirine geçtiği bir ağaç resmeder. Hadi ben şiir olayım, sen de o güzel sesinle bir şiir oku...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder