Modern bilimin açıklayamayacağı büyülü bakışlar

By: Unknown on Salı, Eylül 22, 2015

Cennetin içi yansıyordu gözlerinden. Sözlükte karşılığı olmayan tarifsiz duygulara sürükleniyordu insan o kızın gözlerine bakarken. Tarif edemediği bir duygudan bir diğerine zıplıyor, bu tarifsizlik içinde boğuluyor ama bundan büyük bir haz duyuyordu. Bazı şeyleri daha iyi kavrıyordu, Oğuz Atay'ın "kelimeler albayım, kelimeler bazı anlamalara gelmiyor" diyişini ve bir güzelliği tarif edememenin o güzelliği nasıl yücelttiğini. Her şeye rağmen deneyecek olsa, aşırı derecede yorgun dönülen bir spor müsabakasından sonra girilen duş diyebilirdi o bakışların tesirine; öyle arındıran, öyle dinlendiren, öyle ihtiyaç duyulan bir şeydi işte o bakışlar. Bir lunapark da diyebilirdi o bakışları tanımlamaya çalışsa. Çünkü bir sürü gülümseyen çocuk görüyordu onun gözlerinde.O kızın bakışlarında asla kaybolmayan tebessümleri eşliğinde oyunlar oynayan ve güzel sıfatına kesinlikle layık çocuklar vardı. O kızın bakışlarında aşk vardı, inanç vardı, çocukluğumuz vardı, eşsiz güzellikler vardı. O kızın bakışlarında o an ruhumun mutmain olması için gereken her şey vardı. Artık karanlıktan korkmuyordum, artık buzdolabının kapağını kapatır kapatmaz koşmaya başlamayacaktım, hüzünlü şarkılar yerini sevinç naralarına bırakacaktı. Artık o vardı, o kız vardı, o kız gelirken huzuru getirdi bana, güven duygusunu, emin olma hissini, korkularımın üzerine gidecek cesareti. Her türlü kavgada motivasyon oldu bana, yorulduğumda kollarında dinlendim, sinirlendiğimde ellerini tutarak yatıştırdım sinirimi. Gözlerimin içine bakarak bütün kötü şeyleri unuttururdu. Eminim o kız bir peygamber olsaydı mucizesi bu olurdu: bir bakışı ile bütün kötülükleri alıp çok uzaklara savurmak.