Kendinden 'aptal kel bir adam' olarak bahsetmemi isteyen neşeli, fikirlerine çok değer verdiğim, kıymetli bir dostumun şiiridir.
Yırttım kağıtlarımı
Kafiyeler, ve acı hatıralar
Ve belki biraz idrak
Boş kafalarda çınlayan kelimeler
"Loading..." dedi hayat
Dönen bir çizgiyi takip ettim
Ve Pepsi dediler
Yaşatır seni.
Piyano notaları çınlıyor
Yukselip alçalırlen dusuncelerimle
Ve düşünce
Düşünce yükseldikçe
Hayat yetişemedi
İnsan bilmediğine anlayamadığına
Sövdü, döktü
Kustum hepsinin üzerine
Her kalemden ve renkten.
Anlamadılar
Protesto sesleri arasında
Ben de bağırdım.
Çınlasın şimdi kurşunlar.
Sekerler belki şakaklarımdan da
CNN'e konuk olup dinletirim kendimi.
Talent Show'lara çıkarım
Artık kahverengi hayaller.
Kocaman bir "es" halinde yaşanan
Akortsuz hayallerle
Ömür geçer mi?
Paçavralar kavrulur şafak vakti
Bulutlar süzülürken
Sayfalar dolusu para
Ve ölüm belki bazılarına
Mana demek belki.
Edat demek.
Işık vurdu sol omzuma.
Ve üşüdum.
Kulaklarım çınlıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder